En...zo is het gekomen

De grote nieuwbouw uitbreiding, de Watering, in Oosthuizen startte in 1974, de eerste bewoners, daar, in 1975 in de Wijzend. Aansluitend werd er doorgebouwd aan het tweede deel van de Wijzend. Tevens werd gestart met de bouw van een nieuwe school in de Krommert. Bij deze school zou een gymnastiekzaal komen. Na wat inspraak en overleg werd dat een "minisporthal".

Toen de voltooiing van deze bouw naderde, werd door de gemeente een oproep geplaatst. Deze hield in, dat voor de uren buiten de schooltijden, gebruikers van de sportzaal werden gezocht om het wat rendabeler te maken.
Een groot aantal personen vroeg om informatie of gaf direct aan te willen huren. Deze aanvragen gingen om de meest uiteenlopende zaken, van fitnes tot boksen, van badminton tot zaalvoetbal, tennis, volleybal, noem maar op en het was er bij.

De ambtenaar bij de gemeente, die dat moest regelen werd hoorndol en stelde alle particuliere aanvragers voor om eens samen te komen. Dit was een poging om meer hoofden in een zak te krijgen.
De datum van ingebruikname kwam dichterbij ÖÖ1 mei 1978!!

Tweede helft van februari, daaraan voorafgaand, kwamen een dertigtal mensen bijeen in het dorpshuis. Na een gezellig door elkaar kwetteren en koffie, werden er toch nog zaken gedaan. Er waren een zestal mensen, die elkaar niet kenden, voor badminton. Een aantal (20) leek dat wel wat en met deze groep werd verder gesproken en terstond besloten tot het oprichten van een badmintonvereniging. De anderen zijn nog wel gebleven, maar zijn gaan fitnessen en zaalvoetballen.
Aan het eind van de avond was er dus een badmintonvereniging "in oprichting".
Het dagelijks bestuur had al gebadmintond. Via dat netwerk werd een top badmintontrainer bereid gevonden om een startende vereniging op gang te helpen. De plaatselijke notaris werd lid en in die hoedanigheid verzorgde hij de officiÎle stukken.

Er werd zeer voortvarend gestart met het vinden en werven van leden. Op basis daarvan werd met de gemeente een huurovereenkomst gesloten voor twee speelavonden; de woensdag en donderdag. Er werd ook maar even besloten, dat er competitie gespeeld ging worden, dus aansluiting bij de nationale bond. En zo werd er gestart in een halletje met drie banen. Een drietal jaren later omgezet in vier banen.

Het eerste seizoen verliep nogal hectisch. Optimistisch gestart met vier teams, bleek na een paar speelweken dat de vruchtbaarheid van de poldergrond besmettelijk was. Een viertal dames werd zwanger en goede raad, voor het technisch bestuurslid, was moeilijk te vinden. Overleg met de competitieleider. Resultaat, terugtrekken van een team, zonder strafoplegging.

Na dat eerste seizoen ging het steeds beter. De zondag werd erbij gehuurd voor het verspelen van de competitiewedstrijden en om te starten met de jeugd in 1979. Vanaf hier ging het steeds berg op. Tot een totaal van acht teams in de competitie (senioren en jeugd). Jeugd, welke jaren achtereen in de geselecteerde districtsjeugd speelde en trainde. Nationale en zelfs internationale toernooien werden gespeeld. Bij de senioren werd de landelijke competitie gehaald. Er werd door een groot aantal leden deelgenomen aan toernooien van andere verenigingen en we organiseerden ook zelf een "groot" toernooi. Voor zover dat natuurlijk mogelijk is in een hal met vier banen. Inmiddels bestaan we dertig jaar en zijn de heroÔsche jaren achter ons, maar NIETS sluit uit dat ze ook weer voor ons liggen. In die zin is de bouw van een nieuwe school met sporthal in de nieuwe wijk Waterrijk mogelijk weer een mooie mogelijkheid voor uitbouw.